ترويج و توسعه محصولات غني شده با مقادير بالاي فيبر، يكي از مؤثرترين روش ها در افزايش مصرف فيبر مي باشد. اهميت مصرف فيبردر رژيم غذايي روزانه، محققين را بر آن داشت تا براي تامين فيبر توصيه شده اين ماده را از پسماندهاي کشاورزي و فراورده هاي جنبي کارخانجات فراوري تامين نمايند. سبوس گندم مهم‌ترين محصول فرعي حاصل از تولید آرد گندم می باشد. اين ماده حاوي مقادير بالاي پروتئين‌هاي كاربردي، اسيدهاي چرب ضروري، اسيدهاي آمينه ضروري، ویتامین و آنتي اكسيدان بوده، همچنين ميزان مواد معدني موجود در آن در سطح قابل قبولي مي‌باشد. حضور اين قبيل تركيبات مغذي در سبوس سبب ظهور نقش‌هاي متفاوتي از اين تركيب به عنوان جزء عملكردي و مغذي در محصولات متفاوت غذايي مي‌شود. از آنجا كه سبوس گندم حاوي جوانه است، پس از جداسازي از شلتوک به سرعت فاسد و تند مي شود. بنابراين اولين مرحله استفاده از آن در مواد غذايي انجام عمليات تثبيت است که به منظور نابودي آنزيم هاي دخيل در تند شدن و کاهش اسید فیتیک انجام مي گيرد. انبارداري سبوس بدون عمليات تثبيت، به ويژه در شرايط رطوبت نسبي و درجه حرارت بالاي محيط، باعث هيدروليز و اکسيداسيون روغن آن مي‌گردد. عمليات فوق از طريق تثبيت حرارتي سبوس و فرايند اكستروژن انجام مي‌گيرد.